Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

pas mal


Βγήκα απ'το σπίτι με σκοπό να πάρω μια σοκολάτα απ'το σούπερ μάρκετ. Αλλά η βροχή είχε μόλις σταματήσει κι ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη. Οι δρόμοι μύριζαν χώμα και νερό -ναι,νερό*το νερό μυρίζει κι έχει γεύση και κανένα νερό δεν είναι ίδιο με κανένα άλλο. Και περπάτησα πέρα απ'το σούπερ μάρκετ και οι δρόμοι ήταν άδειοι και σκοτεινοί και βρεγμένοι,σχεδόν συνωμοτικοί, και στο κενό από κάτι πολυκατοικίες πήγε να φανεί το φεγγάρι αλλά είχε σύννεφα κι αυτό το κανε ακόμα πιο όμορφο,ήταν μια ασημένια μουτζούρα.

Κι όπως άρχισα να κατηφορίζω σ'έναν φαρδύ πεζόδρομο ένιωσα ξαφνικά πως ίσως όλα να πάνε καλά. Όχι. Πως όλα θα πάνε καλά. Ξέρω, είναι χαζό απλώς να το πιστεύεις και να πιστεύεις πως επειδή το πιστεύεις θα γίνει κιόλας. Όμως έχω πλέον πειστεί πως όσο δεν αρκεί η πίστη τόσο δεν αρκεί και η προσπάθεια. Και τα δύο πρέπει να τα κάνεις, και να προσπαθείς και να πιστεύεις και τότε...και τότε πάλι μπορεί να μην πάνε όλα καλά. Αλλά ποιος νοιάζεται? Τουλάχιστον δε θα είναι άσχημη η διαδρομή.

Μα πώς αλλιώς; Αφού είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, δεν υπάρχει αμφιβολία. Φταίει που τα πράγματα είναι μ'ένα χαζό τρόπο, ούτε καλά αλλά ούτε και άσχημα. Και τώρα σκέφτομαι εκείνο το διάλογο:

-What was he like?

-He wasn't a bad man.

-That's not the same as being a good man.*

Κι αυτό είναι καλό,γιατί το να μην είναι καλά τα πράγματα δε σημαίνει πως είναι και άσχημα. Και το pas mal αν μπορείς να πεις με σιγουριά τι ΔΕΝ είναι,ξέρεις τι είναι αυτό? Σίγουρα δεν είναι mal.

*quote από το Masters Of Sex

2 σχόλια:

Vive La Vie... είπε...

Αισιόδοξο και απλό. Υπέροχο!
Ήταν αυτό που έπρεπε να διαβάσω, για να θυμηθώ να μην ξεχνάω ότι είμαι κι εγώ ένας αισιόδοξος άνθρωπος.
Σ' ευχαριστώ που το θύμισες.

Μ.

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

πολύ χαίρομαι για το καινούριο σου κειμενάκι :)

πολύ χαίρομαι που θυμήθηκες πόσο ωραία είναι τα βιβλία και τα καθαρά σεντόνια και οι πετρόλ λάμπες. Και πως καμιά φορά,αυτά αρκούν.